فرهاد تیشه میزد تا نشنود
صدای مردمانی را که در گوشش میخواندند:
دوستت ندارد...

" ﻋﺎﺩﺕ "
ﭼــﻪ ﻃﻌﻢ ِﺗﻠﺨـﮯ ﺩﺍﺭﺩ...
ﻭﻗﺘــﮯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑــﺎ ﻋﺸﻖ ﺍﺷﺘﺒــــﺎﻩ ﺑﮕﯿــــﺮﮮ

 

^{اون شب وقتي به خونه رسيدم ديدم همسرم مشغول آماده كردن شام است, دستشو گرفتم و گفتم: بايد راجع به يك موضوعي باهات صحبت كنم. اون هم آروم نشست و منتظر شنيدن حرف هاي من شد. دوباره سايه رنجش و غم رو توي چشماش ديدم.
اصلا نمي دونستم چه طوري بايد بهش بگم, انگار دهنم باز نمي شد.}